Δευτερόλεπτο Παναγούδα, †4.9.90 «Ὅταν θὰ κλείσει τοῦ πλατάνου ἡ πληγή, στὴν ρίζα θ’ ἀναβλύσει μιὰ πηγή. Ὅλοι θὰ χαίρεστε τὸ καθαρὸ νερό, μὰ μὴν ξεχνᾶτε τὸ δάκρυ τὸ ἁλμυρὸ πού, αἰῶνες, μάζευε στὰ σπλάγχνα του μὲ κόπο, μὲ τὸν καιρό, σὲ δεητικὴ σιγὴ κλεισμένος. Τὸ δάκρυ...
Ὁ ξένος τῶν Χριστουγέννων «Ἐγώ, σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀπὸ μικρὸ παιδί, ἤμουνα γιὰ τὰ χαράμια καὶ τὰ τυφλοψώμια, ἀλλὰ μονάχα γιὰ νὰ κρατήσω ἀσημωμένα τὰ βουνά μου μὲ ἐληὲς κι ὅλους μου τοὺς κόρφους χλωρὰ στρωμένους βελάσματα ἀθώων κι ἀγριάδες ἀπὸ παιδὶ μικρὸ σκέπασα...
ΔΗΜΟΤΙΚΟ (Σταλὲν ἀπὸ τὸ Android μου) * Ὁ θάνατος πυροβολεῖ ἀπὸ ὀθόνες τσέπης κι ἐμεῖς ἀποθηκεύουμε κι ἄλλες ἀκόμη selfies. * Στεῖλε κι ἄλλα, στεῖλε κι ἄλλα MSN καὶ SMS νὰ παγώνει ἡ ὀθόνη,...
ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ Θρῆνος καὶ μέλος καὶ οὐαί, τρυγόνι τῆς ἐρήμου. Μήτε στὰ γένια μου πουλιά, μήτε κλαδιὰ στὸ στῆθος. Μαῦρος ὁ σκοῦρκος μοναχά, δαγκώνει τ’ ὄνειρό μου καὶ ποῦ κρίνος τῆς θάλασσας, ποῦ μιὰ σταγόνα ὕπνος. Ὁ ἕνας παίζει τοὺς πεσσοὺς κι ἄλλος τὸ αὐγὸ διαβάζει,...
Έχε τον νου σου. Μην μιλήσεις, μην μαλώσεις, όταν η οθόνη μας κοιτά. Θα την θυμώσεις. Μεμιάς θ’ αρπάξει την ασπρόμαυρή μας μνήμη σκύλα, η οθόνη, κι όλα ράκος και συντρίμμι. Τρέχει το φως της, βρέχει θάνατος, πλημμύρα. Με χίλιες γλώσσες, λέει, πως μόνη μοίρα, πολύχρωμη...
“ΓΥΡΙΖΕ” του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη, ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια, η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη. Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια. Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα...
