Έχε τον νου σου. Μην μιλήσεις, μην μαλώσεις,
όταν η οθόνη μας κοιτά. Θα την θυμώσεις.
Μεμιάς θ’ αρπάξει την ασπρόμαυρή μας μνήμη
σκύλα, η οθόνη, κι όλα ράκος και συντρίμμι.
Τρέχει το φως της, βρέχει θάνατος, πλημμύρα.
Με χίλιες γλώσσες, λέει, πως μόνη μοίρα,
πολύχρωμη εικόνα, αφέντης, Άναξ,
είναι οι ειδήσεις κι οι ρεκλάμες. Πάρε xanax,
και, πάλι δες, πώς η οθόνη μας βγάζει
σε περιβόλι μαγικό, σαν ξωτικό πρεβάζι.
Μα πάψε να μιλάς! Αν πιο πολύ θυμώσει,
Μια θάλασσα, με κύματα τρελλά, θα στρώσει
κατάσπαρτη από πλήθος νέων προϊόντων,
με πλαστικές γραμμές, εκρηκτικών και ξένων όντων.
Άκου τους νέους προφήτες, άκου offshore και ΔΝΤ
κι έλα μαζί μας, στο κατάστρωμα της νέας κιβωτού.
Για να χαζεύουμε σε σήριαλ τα Πάθη του Χριστού.
Δημήτρης Κοσμόπουλος