Κανένας λαός δεν έχυσε τόσο αίμα για την πίστη του Χριστού, όσο έχυσε ο δικός μας, από καταβολή του Χριστιανισμού ίσαμε σήμερα. Κι αυτός ο ματωμένος ποταμός είναι μια πορφύρα που φόρεσε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και που θά’πρεπε να την έχουμε για το μεγαλύτερο...
Εδώ και αρκετά χρόνια στα θεολογικά πράγματα κερδίζει έδαφος μια θεωρία, η οποία διαμορφώνει ένα καινούργιο ήθος. Πρόκειται για τη λεγόμενη θεολογία του προσώπου. Ενώ δέχεται σήμερα κριτική από Έλληνες και ξένους, εν τούτοις έχει διαποτίσει ένα μεγάλο μέρος του...
Ο Ιησούς ας είναι η γλυκειά μελέτη της καρδιάς σου, ο Ιησούς ας είναι εντρύφημα της γλώσσας σου. Ο Ιησούς ας είναι η διαρκής απασχόληση καί σκέψη του νου σου. Με ένα λόγο ο Ιησούς ας είναι η αναπνοή σου. Και ποτέ να μην κουράζεσαι επικαλούμενος τον Ιησού. Διότι με...
Μία σύνοδος (αγία και μεγάλη ή ο,τιδήποτε άλλο) μπορεί να γίνει σε ένα νησί μέσα στο πέλαγος. Μια σύνοδος μπορεί επίσης, παραδόξως, να γίνει σε ένα πέλαγος μέσα σε ένα νησί. Νησί είναι ο άνθρωπος, πέλαγος είναι ο εσωτερικός κόσμος του. Εάν το έσω πέλαγος είναι...
Στην ελληνική βιβλιογραφία και δισκογραφία τα τελευταία χρόνια απαντά όλο και συχνότερα ο όρος «κοσμική μουσική» προκειμένου να ορισθεί η εκτός θρησκευτικής λατρείας μουσική. Η έννοια του «κοσμικού» ωστόσο δεν έχει πρωτογενή παρουσία στην ελληνική γλώσσα και...
Η πνευματική αγάπη είναι ανώτερη από την αγάπη που έχουν τα κατά σάρκα αδέρφια, γιατί συγγενεύει κανείς από Χριστό, κι όχι από μάνα. Όσοι έχουν αυτή την αγνή (αρχοντική) αγάπη, είναι γεμάτοι από καλωσύνη, γιατί μέσα τους έχουν το Χριστό και στο πρόσωπό τους...
Η πρώτη γνωριμία μου με Αγιορείτικο μοναστήρι έγινε στο Κουτλουμούσι, πολύπαθο και κατακαημένο. Θυμάμαι εκείνες τις χτισμένες στους τοίχους εσωτερικές σόμπες, που με την παραμικρή απροσεξία ενός γέροντα μοναχού έπαιρναν γρήγορα φωτιά. Εκείνη η κόρδα, που είχε...
Η Κυρία Θεοτόκος, όταν φανερώθηκε στον πρώτο ερημίτη του Άθωνα, τον άγιο Πέτρο (655-681), και μετά από πέντε αιώνες στον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας Νικόλαο, και στον έναν και στον άλλον είπε τα εξής: Η κατοίκησή σας και η κατά Θεόν ανάπαυσή σας δεν θα είναι αλλού...
Ο Ράμπι ήταν ένα συνηθισμένο παιδί, για την ηλικία του, στην κοινωνία του Τρινιδάδ. Η αγαπημένη απασχόληση του ήταν το ξύσιμο της αγελάδας, την οποία λάτρευε σαν θεά, ασχολία που του εξασφάλιζε καλό κάρμα για την επόμενη ζωή του. Έψελνε με τις ώρες ζωγραφίζοντας...
