Ας τρέξουμε στη θέα του παραδόξου θαύματος της ανάστασης, μη μείνουμε πίσω από τις γυναίκες. Ας έχουμε και στα δικά μας χέρια τα αρώματα, δηλαδή την πίστη και τη συνείδηση, διότι αυτά είναι του Χριστού η ευωδία.
Μη ζητήσουμε πια τον ζώντα ανάμεσα στους νεκρούς, διότι σ’ αυτόν που τον ζητά κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Κύριος τον απωθεί λέγοντάς του “μη μου άπτου”, αλλά όταν ανεβώ στον Πατέρα, τότε θα μπορείς να με αγγίξεις, δηλαδή δεν θα έχεις εντυπωμένη στην πίστη σου τη σωματική και δουλική μορφή, αλλά θα προσκυνήσεις αυτόν που βρίσκεται στη δόξα του Πατρός και υπάρχει “εν μορφή Θεού” και είναι ο Λόγος του Θεού.
Ας ακούσουμε τί μας ευαγγελίζεται η γυναίκα, που με την πίστη της πρόλαβε τον άνδρα, κι έτσι απολογήθηκε για την αιτία του κακού, με το να γίνει η ίδια αρχή της πορείας προς το αγαθό. Ποιό είναι λοιπόν το ευαγγέλιο της γυναίκας; Δεν είναι ούτε από ανθρώπους ούτε μέσω ανθρώπων, αλλά δια Ιησού Χριστού. Ακούστε, λέει, τί μας παρήγγειλε ο Κύριος να σας πούμε, εσάς τους οποίους αποκαλεί αδελφούς, ότι “πορεύομαι προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεό μου και Θεό σας”. Αυτός που για χάρη μας έγινε ένας από μας, έτσι ώστε να μας καταστήσει αδελφούς του με το να γίνει ομογενής μας, προσάγει την ανθρώπινη φύση του στον αληθινό Πατέρα, ώστε να ελκύσει με αυτόν τον τρόπο όλη την ομογένεια των ανθρώπων.
Με την προσαγωγή αυτή στον Θεό, όσοι ακολούθησαν τον Υιό στην υιοθεσία αυτή δεν έμειναν απόβλητοι της πατρικής κληρονομιάς, διότι Εκείνος κατέστησε τον εαυτό του “εν πολλοίς αδελφοίς πρωτότοκο” της αγαθής κτίσεως και, έχοντας ανακραθεί με το ανθρώπινο σώμα, πήρε με το μέρος του όλη την ανθρώπινη φύση, την οποία κοινώνησε.
Αλλά επειδή ο προ του Πάσχα άζυμος άρτος έχει πικρότητα, ας δούμε με τί έδεσμα γλυκαίνει ο μετά την ανάσταση άρτος. Βλέπεις στα χέρια του Κυρίου άρτο και κηρύθρα γεμάτη μέλι, όταν τον συνάντησε ο Πέτρος καθώς αλίευε. Σκέψου λοιπόν σε τί μεταποιείται η πικρότητα του βίου. Αφού σηκωθούμε κι εμείς από την αλιεία των λόγων, ας τρέξουμε στον άρτο, τον οποίο καταγλυκαίνει το κερί της αγαθής ελπίδος του Ιησού Χριστού και Κυρίου μας.
Γρηγορίου Νύσσης
Περί της τριημέρου προθεσμίας της αναστάσεως (απόσπασμα)