ΔΗΜΟΤΙΚΟ
(Σταλὲν ἀπὸ τὸ Android μου)
*
Ὁ θάνατος πυροβολεῖ ἀπὸ ὀθόνες τσέπης
κι ἐμεῖς ἀποθηκεύουμε κι ἄλλες ἀκόμη selfies.
*
Στεῖλε κι ἄλλα, στεῖλε κι ἄλλα MSN καὶ SMS
νὰ παγώνει ἡ ὀθόνη, νὰ φρακάρουν οἱ γραμμές.
*
Ὤχ, κι ἀνάκουστος κηλαϊδισμὸς ἦρθε μὲ χελιδόνι
σὲ ποιὰ καρδούλα σπάρθηκε, σὲ ποιὰ φωνὴ φυτρώνει.
*
Βλέπουν πουλὶ πετούμενο καὶ πέφτουν τὰ κοράκια
ἀντιλαλοῦν στὰ σύρματα, κρώζουν μὲ twitterάκια.
*
Βαρβάτη τὴν σελίδα σου στὸ facebook ξεδιπλώνεις
φωτογραφίες καὶ βίντεο: στοχάζεσαι, τεντώνεις,
*
σὰν κούφιος διάνος τὸν λαιμὸ καὶ πάλιν ἀπαγγέλεις
φόρα-παρτίδα οἱ κριτικὲς ἀπ’ ὅσους παραγγέλεις
*
μὲ σκέρτσα καὶ τσακίσματα –μὰ πόσο θὰ κρατήσει;
«Ὦ ξεῖν’ ἀγγέλλειν» θ’ ἀκουστεῖ καὶ θὰ σὲ καταργήσει.
*
Πῶς θ’ ἀντέξεις τόσα mails, πῶς θ’ ἀντέξεις τόσα likes
νὰ ’γραφες καὶ κἄνα στίχο, θὰ ἡρεμούσανε τὰ sites.
*
Νὰ σὲ βλέπω -ὤχ, νὰ σὲ βλέπω!- ἀπ’ τὸ Viber τὸ καινούργιο
νὰ νομίζεις στοὺς κρωγμούς σου ὅτι τραγουδᾶς τὸν θούριο.
Δημήτρης Κοσμόπουλος