ΔΥΟ ΥΜΝΟΙ
ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Ένα χρυσόκλωνο δέντρο ψήλωνε, τρίκλωνο,
χρυσά είχε τα κλωνάρια.
Επάνω του καθισμένα άσπρα πουλιά,
κάτασπρα σαν το χιόνι.
Τα άσπρα πουλιά καταβαραθρώθηκαν, κάτω βαθιά έπεσαν,
μα το ψηλό, λαμπρό, χρυσό δέντρο ασάλευτο έμεινε.
Στα τρίσβαθα ήταν ο θάνατος και το σκότος∙
σκότος ολοένα βαθύτερο.
Η μοχθηρία και η πείνα∙ η λύπη και ο θρήνος∙
η παραφροσύνη, το παραλήρημα.
Όλα τα πουλιά βυθίστηκαν στο μαύρο σκοτάδι
ανήμπορα πλέον να πετάξουν στα ύψη.
Μα το χρυσόκλωνο δέντρο σπλαγχνίσθηκε τα άτυχα πουλιά,
μια μυστική συνομιλία θρόϊσε μέσα από τα κλαδιά.
Τότε το ένα κλωνάρι λύγισε,
έγειρε πάνω από τη φοβερή άβυσσο
και τη φωλιά των πουλιών ανέσυρε∙ την ύψωσε
ως την κορφή του βουνού.
Έτσι ο Χριστός, ο κλώνος ο χρυσός, έκλινε προς τη γη
και ύψωσε τον πεσμένο άνθρωπο
στην δόξα της Τριάδος.
Και τώρα το χρυσόκλωνο δέντρο ψηλώνει, τρίκλωνο,
χρυσά έχει τα κλωνάρια∙
επάνω του καθισμένα είναι άσπρα πουλιά,
κάτασπρα σαν το χιόνι.
ΘΥΣΙΑ ΑΙΝΕΣΕΩΣ
Θυσία προσφέρετε στον Θεό,
θυσίαν ευχαριστίας και αινέσεως,
εσείς που πλούσιοι είσαστε με το έλεός Του!
Όποιος είναι πλούσιος, ας ανταποδώσει μ’ αυτά που έχει.
Με τα δικά του χαρίσματα ο καθένας τη Βασιλεία ας αποκτήσει.
Όποιος ξεχειλίζει με χρήματα, ας προσφέρει χρήματα∙
όποιος άφθονο έχει σιτάρι, ας μοιράσει το σιτάρι∙
όποιος χαριτώθηκε με σοφία, ας διδάξει άλλους∙
όποιου τα χέρια είναι δυνατά, ας επιτελέσει έργο,
προσφέροντας υπηρεσία∙
όποιος ένα επάγγελμα γνωρίζει, έντιμα ας το ασκήσει,
με συνείδηση ότι είναι οφειλέτης στον Θεό∙
εκείνος που γνωρίζει να ψάλλει
ας υμνεί τον Θεό δοξολογώντας.
Μικρός είναι μόνον αυτός που δεν γνωρίζει τον Θεό.
Με όποιο χάρισμα λαμβάνει κάποιος, με αυτό ας διακονήσει∙
με έλεος προς τους ανθρώπους ας ανταποδώσει στον Θεό.
Δεν είναι όλοι ίδιοι, δεν έχουν το ίδιο χάρισμα όλοι,
μα όλοι μπορούν να προσφέρουν
καθαρή καρδιά στον Θεό.
Ω αγνότητα καρδιάς, θυσία θαυμαστή,
εσύ είσαι η αρετή η καίρια για τη σωτηρία∙
στο θυσιαστήριό σου το θυμίαμά σου ανεβαίνει
και φθάνει πιο γρήγορα από κάθε τι άλλο ενώπιον του Κυρίου.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς